India has better missile: ਭਾਰਤ ਨਾਲ ਤਣਾਅ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਚੀਨ ਨੇ ਅਗਸਤ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਲਾਈਵ ਫਾਇਰਮੈਟਿਕ ਟ੍ਰੇਨਿੰਗ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਇੱਕ ਦਰਮਿਆਨੀ ਦੂਰੀ ਦੀ ਮਿਜ਼ਾਈਲ ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ, ਉਹ ਆਪਣੀ ਫੌਜ ਦੇ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਨੂੰ ਸਿਖਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਮਿਜ਼ਾਈਲ ਕਿਵੇਂ ਚਲਾਈ ਗਈ। ਪਰ ਚੀਨ ਸ਼ਾਇਦ ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਭਾਰਤ ਕੋਲ ਅਜਿਹੀਆਂ ਮਿਜ਼ਾਈਲਾਂ ਦੀ ਪੂਰੀ ਸੀਮਾ ਹੈ, ਜੋ ਅਸਮਾਨ ਤੋਂ ਪੁਲਾੜ ਤੱਕ ਸੁਰੱਖਿਆ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ. ਇਹ ਮਿਜ਼ਾਈਲਾਂ ਧਰਤੀ ਤੋਂ ਸਿਰਫ ਕਈ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਉਪਰ ਹਵਾ ਵਿਚ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੇ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਨਸ਼ਟ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਯਾਨੀ ਭਾਰਤ ਦਾ ਏਅਰ ਡਿਫੈਂਸ ਸਿਸਟਮ ਚੀਨ ਨਾਲੋਂ ਬਿਹਤਰ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਕੋਲ ਹਵਾਈ ਰੱਖਿਆ ਲਈ ਦੋ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਦੇ ਦੋ ਹਿੱਸੇ ਹਨ- ਏਅਰ ਡਿਫੈਂਸ ਗਰਾਉਂਡ ਇਨਵਾਇਰਨਮੈਂਟ ਸਿਸਟਮ (ਏਡੀਜੀਈਐਸ) ਅਤੇ ਬੇਸ ਏਅਰ ਡਿਫੈਂਸ ਜ਼ੋਨ (BADZ)। ADGES ਵਿੱਚ ਰਾਡਾਰ ਕਵਰੇਜ, ਖੋਜ ਅਤੇ ਰੁਕਾਵਟ ਹੈ। BADZ ਵਿੱਚ ਮਿਜ਼ਾਈਲ ਕੁਨੈਕਸ਼ਨ, ਨੈਵੀਗੇਸ਼ਨ, ਹਮਲਾ ਅਤੇ ਰਾਡਾਰਾਂ ਨਾਲ ਕਿਰਿਆਸ਼ੀਲ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਰਿਆ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਆਓ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਭਾਰਤੀ ਹਵਾਈ ਰੱਖਿਆ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਕਿਵੇਂ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਭਾਰਤ ਕੋਲ ਹਵਾਈ ਰੱਖਿਆ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਅਧੀਨ ਦੁਸ਼ਮਣ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਦੋ ਮਿਜ਼ਾਈਲ ਰੱਖਿਆ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਹੈ। ਪਹਿਲਾ ਹੈ ਬੈਲਿਸਟਿਕ ਮਿਜ਼ਾਈਲ ਬਚਾਅ ਅਤੇ ਦੂਜਾ ਕਰੂਜ਼ ਮਿਜ਼ਾਈਲ ਬਚਾਅ. ਬੈਲਿਸਟਿਕ ਮਿਜ਼ਾਈਲ ਡਿਫੈਂਸ ਸਿਸਟਮ ਵਿੱਚ ਦੋ ਇੰਟਰਸੈਪਟਰ ਮਿਜ਼ਾਈਲ ਸਿਸਟਮ ਹਨ। ਪਹਿਲਾਂ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਏਅਰ ਡਿਫੈਂਸ (ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਏਅਰ ਡਿਫੈਂਸ – ਪੀਏਡੀ) ਅਤੇ ਐਡਵਾਂਸਡ ਏਅਰ ਡਿਫੈਂਸ (ਐਡਵਾਂਸਡ ਏਅਰ ਡਿਫੈਂਸ – ਏਏਡੀ). ਪੀਏਡੀ ਉੱਚ ਉਚਾਈ ‘ਤੇ ਮਾਰਨ ਲਈ ਹੈ, ਜਦੋਂਕਿ ਏਏਡੀ ਘੱਟ ਉਚਾਈ’ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਲਈ ਹੈ। ਹਵਾਈ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦੇ ਦੋ ਪੱਧਰਾਂ ਦੇ ਹੋਣ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ 5000 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੀ ਸੀਮਾ ਦੀ ਇਕ ਮਿਜ਼ਾਈਲ ਵੀ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਆ ਸਕਦੇ ਹੋ. ਐਂਟੀ ਬੈਲਿਸਟਿਕ ਮਿਜ਼ਾਈਲ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਵਾਲਾ ਭਾਰਤ ਵਿਸ਼ਵ ਦਾ ਚੌਥਾ ਦੇਸ਼ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅਮਰੀਕਾ, ਰੂਸ ਅਤੇ ਇਜ਼ਰਾਈਲ ਇਸ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਨੂੰ ਬਣਾ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਚੀਨ ਜਾਂ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਿਚ ਅਜਿਹੀਆਂ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਨਹੀਂ ਹਨ. 6 ਮਾਰਚ 2009 ਨੂੰ, ਭਾਰਤ ਨੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੀ ਮਿਜ਼ਾਈਲ ਨੂੰ 75 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਉੱਪਰ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟਿਆ। ਇਹ ਭਾਰਤ ਦੀ ਹਵਾਈ ਰੱਖਿਆ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦਾ ਸਫਲ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਸੀ।
