dr joginder chaudhary died: ਜਦੋਂ ਪੁੱਤ ਦਾ ਜਨਮ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਤਾਂ ਪਿਤਾ ਦਾ ਇੱਕੋ ਸੁਪਨਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਵੱਡਾ ਹੋ ਇੱਕ ਡਾਕਟਰ ਬਣੇ। ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜੇ ਬੇਟੇ ਨੂੰ ਡਾਕਟਰ ਬਨਾਉਣਾ ਹੈ ਤਾਂ ਇੰਗਲਿਸ਼ ਮੀਡੀਅਮ ਸਕੂਲ ‘ਚ ਪੜ੍ਹਾਓ। ਹਿੰਦੀ ਮੀਡੀਅਮ ਵਾਲੇ ਡਾਕਟਰ ਨਹੀਂ ਬਣਦੇ। ਇਸ ਲਈ ਛੇਵੀਂ ਜਮਾਤ ਤੋਂ ਹੀ ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਮੀਡੀਅਮ ‘ਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਕਰਜ਼ੇ ਚੱਕ ਕੇ ਪੜ੍ਹਾਇਆ। ਐਮ ਬੀ ਬੀ ਐਸ ਕਰਨ ਲਈ ਚੀਨ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ, ਪਰ ਕੁਦਰਤ ਨੇ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਖੇਡ ਖੇਡੀ। ਜਦੋਂ ਨੂੰਹ ਲੱਭਣ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਰਹੇ ਸੀ, ਤਾਂ ਪੁੱਤਰ ਦਾ ਤੀਸਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਹਨ। ਇਹ ਸਭ ਰਾਜਿੰਦਰ ਚੌਧਰੀ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਹੈ, ਉਹ ਡਾਕਟਰ ਜੋਗਿੰਦਰ ਚੌਧਰੀ ਦਾ ਪਿਤਾ ਹਨ। 27 ਸਾਲਾ ਡਾਕਟਰ ਜੋਗਿੰਦਰ ਲੱਗਭਗ ਇੱਕ ਸਾਲ ਤੋਂ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਡਾਕਟਰ ਬਾਬਾ ਸਾਹਿਬ ਅੰਬੇਦਕਰ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ। ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਫਲੂ ਕਲੀਨਿਕ ਵਿੱਚ ਸੀ, ਪਰ ਨਵੰਬਰ 2019 ਤੋਂ ਕੈਜ਼ੂਅਲਟੀ ਵਿਭਾਗ ‘ਚ ਤਬਦੀਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। 23 ਜੂਨ ਨੂੰ ਉਸ ਨੂੰ ਬੁਖਾਰ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਦੋ ਸਾਥੀ ਕੋਰੋਨਾ ਪਾਜ਼ੀਟਿਵ ਆਏ। ਇਸ ਲਈ ਉਸ ਨੇ ਤੁਰੰਤ ਕੋਰੋਨਾ ਟੈਸਟ ਕਰਵਾ ਲਿਆ। 27 ਜੂਨ ਨੂੰ, ਉਸਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਕਿ ਉਹ ਕੋਰੋਨਾ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਸੀ। ਸਾਹ ਲੈਣ ‘ਚ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਆਈ। ਇਸ ਕਾਰਨ ਕਰਕੇ, ਉਸ ਨੂੰ ਡਾਕਟਰ ਬਾਬਾ ਸਾਹਿਬ ਅੰਬੇਦਕਰ ਹਸਪਤਾਲ ਤੋਂ ਲੋਕ ਨਾਇਕ ਜੈਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਹਸਪਤਾਲ (ਐਲ.ਐਨ.ਜੇ.ਪੀ.) ਵਿਖੇ ਦਾਖਲ ਕਰਵਾਇਆ ਗਿਆ।
ਐਲ ਐਨ ਜੇ ਪੀ ‘ਚ ਉਸ ਦੀ ਹਾਲਤ ਨਾਜ਼ੁਕ ਹੀ ਬਣੀ ਰਹੀ। ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੂੰ 7 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ ਸਰ ਗੰਗਾਰਾਮ ਹਸਪਤਾਲ ‘ਚ ਦਾਖਲ ਕਰਵਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਸਰ ਗੰਗਾਰਾਮ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਕਰਾਉਣ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਉਸਦੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿਗੜਦੀ ਰਹੀ। ਪਹਿਲਾਂ ਬਲੱਡ ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ ਘੱਟ ਗਿਆ। ਇੰਫੇਸਮਾ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਬਣੇ। ਸਾਹ ਲੈਣ ‘ਚ ਤਕਲੀਫ਼ ਹੋਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਅਤੇ ਆਖਰਕਾਰ ਕੋਰੋਨਾ ਨਾਲ ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ 27 ਜੁਲਾਈ ਦੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਪਰਿਵਾਰਕ ਮੈਂਬਰ ਲੜਕੀ ਨੂੰ ਜੋਗਿੰਦਰ ਦੇ ਵਿਆਹ ਲਈ ਮਿਲਣ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਇਕ ਲੜਕੀ ਲਖਨਊ ਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਦੂਜੀ ਦੇਵਾਸ ਦੀ। ਪਿਤਾ ਨੇ ਬੇਟੇ ਨੂੰ ਫੋਨ ਲੈ ਕੇ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਅਸੀਂ ਲਖਨਊ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ 26 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ ਆਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਹੈ। ਤੂੰ ਛੁੱਟੀ ਲੈ ਕੇ ਆ ਜਾਈ। ਪਹਿਲਾਂ ਲਖਨਊ ਜਾਵਾਗੇ ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਹ ਰਿਸ਼ਤਾ ਵੇਖਾ ਗਏ ਜੋ ਦੇਵਾਸ ਤੋਂ ਆਇਆ ਹੈ। ਜੋ ਲੜਕੀ ਪਸੰਦ ਆਵੇਗੀ ਉਸ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਦੇਵਾਗੇ। ਜੋਗਿੰਦਰ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਨੇ 24 ਜੂਨ ਨੂੰ ਇਹ ਗੱਲ ਕਹੀ ਸੀ। ਜੋਗਿੰਦਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਹਾਂ। ਬੁਖਾਰ ਚੜ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਹੁਣ ਨਹੀਂ ਆ ਸਕਾਂਗਾ। ਪਿਤਾ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਜੇ ਉਸ ਨੂੰ ਬੁਖਾਰ ਹੈ, ਤਾਂ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ। ਇਸ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਚਿੰਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ।
ਜੋਗਿੰਦਰ ਮੱਧ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੇ ਨੀਮਚ ਜ਼ਿਲੇ ਦੇ ਸਿੰਗਲੀ ਥਾਣੇ ਖੇਤਰ ਦੇ ਝੰਟਾਲਾ ਪਿੰਡ ਦਾ ਵਸਨੀਕ ਸੀ। ਪਿਤਾ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਹੀ ਖੇਤੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਘਰ ਵਿੱਚ ਮਾਪਿਆਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਭਰਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਭੈਣ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਜੋਗਿੰਦਰ ਨੂੰ ਐਮ ਬੀ ਬੀ ਐਸ ਕਰਨ ਲਈ ਚੀਨ ਭੇਜਿਆ ਜਾਣਾ ਸੀ, ਉਸ ਦੇ ਪਿਤਾ ਕੋਲ ਇੰਨੇ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਘਰ 18 ਲੱਖ ਰੁਪਏ ਵਿੱਚ ਵੇਚ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਬੇਟੇ ਦਾ ਐਮਬੀਬੀਐਸ ਇਸ ਤੋਂ ਆਏ ਪੈਸੇ ਨਾਲ ਪੂਰਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਘਰ ਵੇਚਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਰਿਵਾਰ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਹੀ ਕਿਰਾਏ ਦੇ ਮਕਾਨ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਗਿਆ। ਰਾਜੇਂਦਰ ਚੌਧਰੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕੇ ਮੈਂ ਛੋਟੇ ਬੇਟੇ ਨੂੰ ਬਹੁਤਾ ਨਹੀਂ ਪੜ੍ਹਾਇਆ, ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਏਨ੍ਹੇ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਮੇਰਾ ਸੁਪਨਾ ਵੱਡੇ ਬੇਟੇ ਨੇ ਪੂਰਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਉਹ ਡਾਕਟਰ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਜਦੋਂ ਉਹ ਐਮਡੀ ਬਣ ਜਾਵੇਗਾ, ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਪਿੰਡ ਦੇ ਨੇੜੇ ਬੁਲਾਇਆ ਜਾਵੇਗਾ। ਫਿਰ ਜਦੋਂ ਉਹ ਪੈਸਾ ਕਮਾਏਗਾ, ਤਾਂ ਉਹ ਇੱਥੇ ਇੱਕ ਹਸਪਤਾਲ ਵੀ ਖੋਲ੍ਹ ਦੇਵੇਗਾ, ਤਾਂ ਜੋ ਇੱਥੋਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇਲਾਜ ਲਈ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਭਟਕਣਾ ਨਾ ਪਵੇ। ਪਰਿਵਾਰ ‘ਤੇ ਅਜੇ ਤੱਕ 7 ਲੱਖ ਰੁਪਏ ਦਾ ਕਰਜ਼ਾ ਬਾਕੀ ਹੈ। ਪਹਿਲਾਂ ਜੋ ਰਕਮ ਜੋੜੀ ਸੀ ਉਹ ਪੁੱਤਰ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ‘ਚ ਹੀ ਖਰਚ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ।
ਜੋਗਿੰਦਰ ਦੇ ਛੋਟੇ ਭਰਾ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਮੇਰਾ ਭਰਾ ਡਾਕਟਰ ਬਣਨ ਵਾਲਾ ਇਸ ਪਿੰਡ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਮੁੰਡਾ ਸੀ। ਚੀਨ ਤੋਂ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ। ਉਸਨੂੰ ਜੈਪੁਰ ਵਿੱਚ ਪਤਾ ਚੱਲਿਆ ਕਿ ਐਮ ਬੀ ਬੀ ਐਸ ਚੀਨ ਤੋਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਉਸਨੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਉਥੇ ਭੇਜਣ ਲਈ ਰਾਜ਼ੀ ਹੋ ਗਏ। ਜਦੋਂ ਤੋਂ ਕੋਰੋਨਾ ਆਇਆ ਸੀ, ਉਹ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਦਾ ਇਲਾਜ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਪਰ ਕਦੋਂ ਉਹ ਖ਼ੁਦ ਕੋਰੋਨਾ ਦੀ ਪਕੜ ‘ਚ ਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਇਹ ਪਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਿਆ। ਅਸੀਂ ਰੋਜ਼ ਉਸ ਦਾ ਹਾਲ ਚਾਲ ਪੁੱਛਦੇ ਸੀ। ਸਰ ਗੰਗਾਰਾਮ ਹਸਪਤਾਲ ਨੇ ਡਾਕਟਰ ਜੋਗਿੰਦਰ ਦੇ ਪਿਤਾ ਤੋਂ ਇਲਾਜ ਦੇ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਲਏ। 4 ਲੱਖ ਰੁਪਏ ਦਾ ਬਿੱਲ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਜਦੋਂ ਹਸਪਤਾਲ ਨੂੰ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬਿੱਲ ਮੁਆਫ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਐਤਵਾਰ ਰਾਤ ਨੂੰ ਉਸ ਦਾ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਹੀ ਅੰਤਿਮ ਸੰਸਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਪਿਤਾ ਜਵਾਨ ਪੁੱਤ ਦਾ ਸੰਸਕਾਰ ਕਰਨ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਛੋਟੇ ਭਰਾ ਨੇ ਅੰਤਮ ਸੰਸਕਾਰ ਕੀਤਾ।
