Guru Nanak blessing to villagers : ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਇੱਕ ਦਿਨ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚੇ। ਉੱਥੇ ਅਰਾਮ ਅਤੇ ਪਾਣੀ–ਪਾਨ ਕਰਣ ਲਈ ਖੂਹ ਉੱਤੇ ਗਏ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਉੱਥੇ ਦੇ ਨਿਵਾਸੀਆਂ ਨੇ ਅਭਦਰ ਵਿਵਹਾਰ ਕਰਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਅਕਾਰਣ ਹੀ ਵਿਅੰਗ ਕੱਸ ਕੇ ਮਜ਼ਾਕ ਬਣਾਉਣ ਲੱਗੇ। ਇਹ ਵਿਵਹਾਰ ਭਾਈ ਮਰਦਾਨਾ ਜੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਭੈੜਾ ਲਗਿਆ, ਪਰ ਗੁਰੂ ਜੀ ਸ਼ਾਂਤਚਿਤ, ਅਡੋਲ ਰਹੇ। ਉੱਥੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਿਅਕਤੀ ਨੇ ਗੁਰੁ ਜੀ ਦਾ ਆਦਰ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਜਦੋਂ ਗੁਰੁਦੇਵ ਪ੍ਰਭਾਤ ਕਾਲ ਉੱਥੋਂ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ਜਾਂਦੇ ਸਮਾਂ ਕਿਹਾ: ਇਹ ਪਿੰਡ ਹਮੇਸ਼ਾ ਵੱਸਦਾ ਰਹੇ।
ਅਗਲੇ ਪੜਾਅ ਉੱਤੇ ਆਪ ਜੀ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚੇ। ਜਿੱਥੇ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਹੀ ਬਹੁਤ ਆਦਰ ਦਿੱਤਾ। ਰਾਤ ਭਰ ਤੁਹਾਡੇ ਪ੍ਰਵਚਨ ਸੁਣੇ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭੂ ਵਡਿਆਈ ਵਿੱਚ ਕੀਰਤਨ ਵੀ ਸੁਣਿਆ। ਉੱਥੇ ਦੀਆਂ ਮਗਿਲਾਵਾਂ ਨੇ ਗੁਰੁਦੇਵ ਲਈ ਭੋਜਨ ਆਦਿ ਦੀ ਵੀ ਵਿਵਸਥਾ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਕੁੱਝ ਦਿਨ ਉਥੇ ਹੀ ਠਹਿਰਣ ਦਾ ਗੁਰੁਦੇਵ ਵਲੋਂ ਅਨੁਰੋਧ ਕਰਣ ਲੱਗੇ। ਭਾਈ ਮਰਦਾਨਾ ਜੀ ਪਿੰਡ ਵਾਸੀਆਂ ਦੀ ਸਤਿਅਵਾਦਿਤਾ, ਸਦਾਚਾਰਿਤਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਭਗਤੀ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਏ। ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਵਾਸੀ ਗੁਰੁਦੇਵ ਨੂੰ ਵਿਦਾ ਕਰਣ ਆਏ। ਪਰ ਜਾਂਦੇ ਸਮਾਂ ਗੁਰੁਦੇਵ ਨੇ ਕਿਹਾ ਇਹ ਪਿੰਡ ਉੱਜੜ ਜਾਵੇ।
ਭਾਈ ਮਰਦਾਨਾ ਜੀ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ੰਕਾ ਪੈਦਾ ਹੋਈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਰਿਹਾ ਨਹੀਂ ਗਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਜਿਗਿਆਸਾ ਵੱਸ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਤੁਹਾਡਾ ਇਹ ਚੰਗਾ ਨਿਆਂ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਬੇਇੱਜ਼ਤੀ ਹੋਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਤੁਸੀਂ ਅਸੀਸ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਵੱਸਦੇ ਰਹੋ ਪਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਮਹਿਮਾਨ ਆਦਰ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਕੋਰ–ਕਸਰ ਨਹੀਂ ਰੱਖੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤੁਸੀ ਸਰਾਪ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਇਹ ਪਿੰਡ ਉਜੜ ਜਾਵੇ। ਇਸ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਦੇ ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ ਗੁਰੁਦੇਵ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭਾਈ ! ਜੇਕਰ ਉਸ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਲੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਕੋਈ ਵਿਅਕਤੀ ਉਜੜ ਕੇ ਕਿਸੇ ਦੂਜੇ ਨਗਰ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਕੁਸੰਗਤ ਵਲੋਂ ਦੂੱਜੇ ਲੋਕ ਵੀ ਵਿਗੜਦੇ। ਇਸ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਉਥੇ ਹੀ ਵਸੇ ਰਹਿਣਾ ਹੀ ਭਲਾ ਸੀ। ਜਿੱਥੇ ਤੱਕ ਹੁਣ ਇਸ ਪਿੰਡ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਇਹ ਭਲੇ ਪੁਰਸ਼ਾਂ ਦਾ ਪਿੰਡ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਇਹ ਉਜੜਕੇ ਕਿਤੇ ਹੋਰ ਵਸਣਗੇ ਤਾਂ ਉੱਥੇ ਵੀ ਆਪਣੀ ਚੰਗਿਆਈਆਂ ਹੀ ਫੈਲਾਉਣਗੇ, ਜਿਸਦੇ ਨਾਲ ਦੂਸਰਿਆਂ ਦਾ ਵੀ ਭਲਾ ਹੀ ਹੋਵੇਗਾ।
