ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਸਮੇਂ, ਇਕ ਦੂਰ-ਦੁਰਾਡੇ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਇਕ ਸਿੱਖ ਸੀ ਜਿਸਦਾ ਨਾਂ ‘ਪਰੇ-ਹੱਟ’ ਸੀ। ਇਕ ਵਾਰ ਉਹ ਆਨੰਦਪੁਰ ਵਿਚ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਆਇਆ। ਉਹ ਗੁਰੂ ਜੀ ਕੋਲੋਂ ਨਾਮ ਦਾਨ ਦਾ ਮਹਾਨ ਤੋਹਫਾ ਲੈਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਭੀੜ ਨੇ ਉਸ ਧੱਕਾ ਦਿੱਤਾ। ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਭੀੜ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਉਸ ਨੂੰ ‘ਪਰੇ ਹੱਟ’ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਉਹ ਇੰਨਾ ਭੋਲਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨਾਲ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਹੀ ਨਾਮ ਦੀ ਮਹਾਨ ਦਾਤ ਸਮਝਣ ਲੱਗਾ ਜਿਸ ਦੀ ਉਹ ਭਾਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਕਿ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨਿਰਦੇਸ਼ਾਂ ਦੁਆਰਾ ਦਿਨ ਰਾਤ ਨਾਮ ਦਾ ਸਿਮਰਨ ਕਰਨ ਤਾਂ ਜੋ ਉਸਨੇ ਕੀਤਾ। ਉਹ ਸਵੇਰੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲੇ ਵਿਚ ਉੱਠਦਾ ਅਤੇ ਕੁਝ ਘੰਟਿਆਂ ਲਈ ‘ਪਰੇਹ ਹੱਟ’, ‘ਪਰਹੇ ਹੱਟ’ ਦਾ ਜਾਪ ਕਰਦਾ। ਲੋਕ ਉਸਨੂੰ ‘ਪਰੇਹ ਹੱਟ’ ਦੇ ਨਾਂ ਨਾਲ ਬੁਲਾਉਣ ਲੱਗ ਪਏ।
ਸਿੱਖਾਂ ਨੇ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਕ ਸਿੱਖ ਦਿਖਾਉਣ ਜੋ ਗੁਰੂ ਦੀ ਆਗਿਆ ਮੰਨਦਾ ਹੈ। ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਪਰੇਹ ਹੱਟ ਲੱਭਣ। ਸਿੱਖ ਉਸਦੇ ਪਿੰਡ ਗਏ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤੇ ਪੁਛਿਆ, “ਬੀਬੀ ਜੀ, ਕੀ ਇਹ ਪਰੇ ਹੱਟ ਹੈ?” ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਹਾਂ, ਫਿਰ ਉਸ ਨੇ ਪਰੇਹ ਹੱਟ ਨੂੰ ਖੇਤਾਂ ਵਿਚੋਂ ਵਾਪਸ ਬੁਲਾ ਲਿਆ ਸੀ। ਸਿੱਖਾਂ ਨੇ ਪਰੇਹ ਹੱਟ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦਿਹਾੜੇ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਪੰਜਾਬ ਜਾਣ ਦੀ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਸਹਿਮਤ ਹੋ ਗਿਆ, ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਯਾਤਰਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਸੇ ਰਾਤ ਇਕੱਠੇ ਆਰਾਮ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲਾ ‘ਤੇ ਉਹ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ’ ਪਰੇਹ-ਹੱਟ, ਪਰੇ ਹੱਟ ‘ਦਾ ਜਾਪ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਸਿੱਖਾਂ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਇਹ ਕਿਹੜਾ ਮਨਨ ਹੈ? ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਮ ਵਾਂਗ ‘ਵਾਹਿਗੁਰੂ, ਵਾਹਿਗੁਰੂ’ ਦਾ ਨਾਅਰਾ ਲਗਾਇਆ। ਅਨੰਦਪੁਰ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਸਿੱਖਾਂ ਨੇ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੂੰ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕੀਤੀ, “ਉਹ ਆਪਣੀ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਨਿਤਨੇਮ ਦੀ ਅਰਦਾਸ ਨਹੀਂ ਪੜ੍ਹਦਾ, ਉਹ ‘ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਵਾਹਿਗੁਰੂ’ ਦੇ ਗੁਰ-ਮੰਤਰ ਦਾ ਜਾਪ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਉਹ ਮੂਲ ਮੰਤਰ ਨਹੀਂ ਦੁਹਰਾਉਂਦਾ, ਅਸਲ ਵਿਚ ਗੁਰੂ ਜੀ , ਉਹ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਤੁਹਾਡੀ ਪਾਲਣਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਫਿਰ ਵੀ ਤੁਸੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ ਕਿ ਉਹ ਤੁਹਾਡੀ ਗੱਲ ਮੰਨਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ?
ਨਿਮਰਤਾ ਨਾਲ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, “ਹੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ, ਸੱਚੇ ਗੁਰੂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ, ਇਕ ਵਾਰ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਨਾਮ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਤੋਹਫਾ ਲੈਣ ਆਇਆ ਸੀ, ਪਰ ਉਥੇ ਇਕ ਵੱਡੀ ਭੀੜ ਸੀ ਅਤੇ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਮੈਂ ਝੁਕਿਆ ਸੀ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ‘ਪਰੇ ਹੱਟ’ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਪਵਿੱਤਰ ਨਾਮ ਨਾਲ ਨਿਵਾਜਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਮੈਂ ਇਸ ਦਾ ਸਿਮਰਨ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਰੱਬ ਦਾ ਜਾਣਨ ਵਾਲਾ, ਬ੍ਰਹਮ-ਗਿਆਨੀ ਬਣ ਗਿਆ ਹਾਂ। ” ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਉਹ ਇਸ ਸਰਵ ਉੱਚ ਰੂਹਾਨੀ ਅਵਸਥਾ ਵਿਚ ਕਿਵੇਂ ਪਹੁੰਚੇ ਹਨ? ਪਰੇਹ-ਹੱਟ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, “ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਔਰਤ ਮੇਰੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਆਉਂਦੀ ਸੀ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਮਨ ਨੂੰ ਕਹਾਂਗਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹੋ ਅਤੇ ਮੈਂ ਚੀਕ-ਚਿਹਾੜਾ ਤੇ ਚੀਕਾਂ ਮਾਰਦਾ ਹਾਂ। ‘ਪਰੇ-ਹੱਟ!’ ਜਦੋਂ ਵੀ ਗੁੱਸੇ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਆਉਂਦਾ, ਮੈਂ ਗੁੱਸੇ ਵਿਚ ਸੋਚਦਿਆਂ ‘ਪਰੇ ਹੱਟ-ਪਰੇ ਹੱਟ’ ਚੀਕਦਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਮਨ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਕਿ ਇਹ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦਾ ਹੈ। ਸੋ ਗੁਰੂ ਜੀ, ਤੁਹਾਡੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਮੈਨੂੰ ਅਸੀਸ ਮਿਲੀ। ” ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਹੇ ਮਹਾਨ ਸਿੱਖ, ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਰਸਤੇ ਨੂੰ ਸਮਝਦੇ ਹੋ, ਤੁਸੀਂ ਗੁਰੂ ਦਾ ਹੁਕਮ ਮੰਨਿਆ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕਿ ਇਹ ਦੂਸਰੇ ਸਿੱਖ ਦੁਆਵਾਂ ਵਾਰ ਵਾਰ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਇਸ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਤੇ ਲਾਗੂ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ।”
ਇਹ ਵੀ ਪੜ੍ਹੋ : ਜਦੋਂ ਕਲਗੀਧਰ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦਾ ਘੋੜਾ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਵੜਿਆ ਤੰਬਾਕੂ ਦੇ ਖੇਤ ‘ਚ, ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਵੱਡੀ ਸਿੱਖਿਆ
