Helpless father carries : ਜਲੰਧਰ ‘ਚ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਨੂੰ ਸ਼ਰਮਸਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਘਟਨਾ ਸਾਹਮਣੇ ਆਈ ਹੈ। ਇੱਥੇ, ਜਦੋਂ ਧੀ ਦੀ ਮੌਤ ਕੋਰੋਨਾ ਦੇ ਲੱਛਣਾਂ ਨਾਲ ਹੋਈ, ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਮ੍ਰਿਤਕ ਦੇਹ ਨੂੰ ਮੋਢਾ ਦੇਣ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਪਿਤਾ ਨੇ ਧੀ ਦੀ ਲਾਸ਼ ਨੂੰ ਮੋਢੇ ‘ਤੇ ਚੁੱਕ ਕੇ ਸ਼ਮਸ਼ਾਨਘਾਟ ਲਿਜਾਇਆ। ਜਿੱਥੇ ਉਸ ਦਾ ਅੰਤਿਮ ਸੰਸਕਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।
ਰਾਮਨਗਰ ਵਿਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪਿਤਾ ਦਲੀਪ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਸ ਦੇ 3 ਬੱਚੇ ਹਨ। ਇਹ ਧੀ ਸੋਨੂੰ 11 ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ 2 ਮਹੀਨਿਆਂ ਤੋਂ ਬੁਖਾਰ ਸੀ। ਉਹ ਇਲਾਜ ਕਰਵਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ। ਕਈ ਵਾਰ ਇਹ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਂਦਾ, ਕਈ ਵਾਰ ਫਿਰ ਬੀਮਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਨੇੜਲੇ ਸਰਕਾਰੀ ਹਸਪਤਾਲ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਸਿਵਲ ਹਸਪਤਾਲ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਸਿਵਲ ਹਸਪਤਾਲ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਥੇ ਕੁਝ ਇਲਾਜ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਡਾਕਟਰ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਬੇਟੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਨਾਜ਼ੁਕ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਮੈਡੀਕਲ ਕਾਲਜ ਰੈਫਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਉਥੇ ਪਹੁੰਚਣ ‘ਤੇ 9 ਮਈ ਨੂੰ ਬੇਟੀ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ।
ਦਲੀਪ 9 ਮਈ ਨੂੰ ਦੁਪਹਿਰ 1.30 ਵਜੇ ਜਲੰਧਰ ਪਹੁੰਚਿਆ। ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਉਹ ਆਪਣੀ ਬੇਟੀ ਦਾ ਸਸਕਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੀ ਧੀ ਦੀ ਮੌਤ ਕੋਰੋਨਾ ਤੋਂ ਹੋਈ ਹੈ। ਉਹ ਅਰਥੀ ਨੂੰ ਮੋਢਾ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦੇ। ਉਸਦੀ ਧੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਪਲਾਸਟਿਕ ਦੀਆਂ ਬੋਤਲਾਂ ਦੇ ਬਟਨ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਕੋਲ ਬਹੁਤੇ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਸਨ ਕਿ ਐਂਬੂਲੈਂਸ ਬੁਲਾ ਸਕੇ। ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਲਾਸ਼ ਨੂੰ ਮੋਢੇ ‘ਤੇ ਰੱਖ ਲਿਆ ਅਤੇ ਧੀ ਦੀ ਮ੍ਰਿਤਕ ਦੇਹ ਨੂੰ ਸ਼ਮਸ਼ਾਨਘਾਟ ਲੈ ਗਿਆ।
ਦਲੀਪ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਸ ਦਿਨ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਅਰਥੀ ਨੂੰ ਮੋਢਾ ਦੇਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਪਰ ਲੋਕ ਅੰਤਮ ਸੰਸਕਾਰ ਲਈ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਗਏ ਸਨ। ਮੈਂ ਅਤੇ ਮੇਰਾ ਬੇਟਾ ਸ਼ੰਕਰ ਅੱਗੇ ਚੱਲ ਰਹੇ ਸੀ। ਲੋਕ ਵੀ ਥੋੜੇ ਪਿੱਛੇ ਆ ਰਹੇ ਸਨ. ਸੰਸਕਾਰ ਸਮੇਂ ਲੋਕ ਵੀ ਮੌਜੂਦ ਸਨ। ਦਲੀਪ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਹ ਅਸਲ ਵਿਚ ਸੁੰਦਰਗੜ, ਉੜੀਸਾ ਦੇ ਬੜਗਾਓਂ ਥਾਣੇ ਦਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਹੈ। ਪਿਛਲੇ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਜਲੰਧਰ ਵਿਚ ਰਹਿਣਾ ਅਤੇ ਕੰਮ ਕਰਨਾ। ਉਸ ਦੀ ਇਕ ਧੀ ਅਤੇ ਨੀਤੂ ਹੈ। ਪਤਨੀ ਸੁਨੀਤਾ ਬੋਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ। ਉਹ ਗਰੀਬੀ ਕਾਰਨ ਹੀ ਉਹ ਉੜੀਸਾ ਤੋਂ ਜਲੰਧਰ ਆਇਆ ਸੀ, ਪਰ ਕੋਰੋਨਾ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਅਤੇ ਗਰੀਬੀ ਦੇ ਡਰ ਨੇ ਬੇਟੀ ਨੂੰ ਅਚਾਨਕ ਮੌਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ।
