Travels 1300KM in 24 hours: ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਕੋਰੋਨਾ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਸਾਰੇ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚ ਤਬਾਹੀ ਮਚਾਈ ਹੋਈ ਹੈ, ਉੱਥੇ ਹੀ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਸੰਕਟ ਦੇ ਇਸ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਅਜਿਹੀ ਹੀ ਇੱਕ ਮਿਸਾਲ ਰਾਂਚੀ ਦੇ ਵਸਨੀਕ ਦੇਵੇਂਦਰ ਕੁਮਾਰ ਸ਼ਰਮਾ ਨੇ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈ । ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ ਦੀ ਜਾਨ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਜੋ ਵੀ ਕੀਤਾ, ਉਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਫਿਲਮਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲਦੀਆਂ ਹਨ। ਦੇਵੇਂਦਰ ਨੂੰ 24 ਅਪ੍ਰੈਲ ਦੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਰਾਂਚੀ ਦੇ ਵੈਸ਼ਾਲੀ ਗਾਜ਼ੀਆਬਾਦ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਸੰਜੇ ਸਕਸੈਨਾ ਦਾ ਫੋਨ ਆਇਆ ਕਿ ਕੋਵਿਡ-19 ਪਾਜ਼ੀਟਿਵ ਰਾਜਨ ਲਈ ਆਕਸੀਜਨ ਦੀ ਸਖਤ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ । ਆਕਸੀਜਨ ਦਾ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਦਿਨ ਬਚਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਕਿਤੇ ਵੀ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸੰਜੇ ਸਕਸੈਨਾ ਦੇ ਘਰ ‘ਤੇ ਹੀ ਰਾਜਨ ਦਾ ਇਲਾਜ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਦਰਅਸਲ, ਦੇਵੇਂਦਰ ਅਤੇ ਰਾਜਨ ਦੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਆਮ ਦੋਸਤ ਸੰਜੀਵ ਸੁਮਨ ਦੀ ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ 19 ਅਪ੍ਰੈਲ ਨੂੰ ਨੋਇਡਾ ਦੇ ਕੋਵਿਡ-19 ਤੋਂ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ । ਰਾਜਨ ਵੀ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਨਾਲ ਨੋਇਡਾ ਦੇ ਉਸੇ ਸੁਸਾਇਟੀ ਦੇ ਫਲੈਟ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਸੰਜੀਵ ਸੁਮਨ ਦਾ ਵੀ ਇੱਕ ਫਲੈਟ ਸੀ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਨੋਇਡਾ ਅਤੇ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਹਸਪਤਾਲ ਬੈੱਡ ਲਈ ਬਹੁਤ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਕਿਧਰੇ ਵੀ ਕੋਈ ਬੈੱਡ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ । ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰਾਜਨ ਨੇ ਪੁਰਾਣੇ ਜਾਣਕਾਰ ਸੰਜੇ ਸਕਸੈਨਾ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ।
ਜਿਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੋਵੇਂ ਆਕਸੀਜਨ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਲਈ ਨਿਕਲ ਗਏ। ਦਰਅਸਲ, ਦੇਵੇਂਦਰ ਅਤੇ ਰਾਜਨ ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਬੋਕਾਰੋ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਹਨ। ਦੇਵੇਂਦਰ ਨੇ ਬੋਕਾਰੋ ਪਹੁੰਚਦੇ ਹੀ ਸਿਲੰਡਰ ਦੀ ਭਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ । ਕਿਤੇ ਵੀ ਪ੍ਰਬੰਧ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਅਜਿਹੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਦੇਵੇਂਦਰ ਨੇ ਝਾਰਖੰਡ ਗੈਸ ਪਲਾਂਟ ਦੇ ਮਾਲਕ ਰਾਕੇਸ਼ ਕੁਮਾਰ ਗੁਪਤਾ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕੀਤਾ । ਰਾਕੇਸ਼ ਨੇ ਨਾ ਸਿਰਫ ਸਿਲੰਡਰ ਦੇਵੇਂਦਰ ਨੂੰ ਉਪਲਬਧ ਕਰਵਾਇਆ, ਬਲਕਿ ਪੈਸੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲਏ।
ਹੁਣ ਆਕਸੀਜਨ ਸਿਲੰਡਰ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਉਸਨੂੰ 1300 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੀ ਦੂਰ ਵੈਸ਼ਾਲੀ, ਗਾਜ਼ੀਆਬਾਦ ਸਮੇਂ ‘ਤੇ ਪਹੁੰਚਾਉਣਾ ਸੀ ਪਹਾੜ ਵਰਗਾ ਸੀ। ਇਸਦੇ ਲਈ, ਦੇਵੇਂਦਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕਿਸੇ ਜਾਣੂ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਕਾਰ ਲੈ ਕੇ ਐਤਵਾਰ ਦੁਪਹਿਰ ਨੂੰ ਗਾਜ਼ੀਆਬਾਦ ਲਈ ਰਵਾਨਾ ਹੋ ਗਏ। ਲਗਭਗ 24 ਘੰਟੇ ਦੇ ਸਫ਼ਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ ਤੱਕ ਆਕਸੀਜਨ ਪਹੁੰਚਾ ਦਿੱਤੀ।
ਇਹ ਵੀ ਦੇਖੋ: ਥੱਪੜੋਂ-ਥੱਪੜੀ ਹੋਏ ਡਾਕਟਰ ਤੇ ਨਰਸ, ਹਸਪਤਾਲ ਬਣਿਆ ਜੰਗ ਦਾ ਮੈਦਾਨ, ਮਰੀਜ਼ ਰਹਿ ਗਏ ਹੈਰਾਨ
