kargil war wounded soldier story: ਅੱਜ ਕਾਰਗਿਲ ਯੁੱਧ ਦੇ 21 ਸਾਲ ਪੂਰੇ ਹੋਣ ‘ਤੇ ਦੇਸ਼ ਵਿਕਟਰੀ ਡੇਅ ਮਨਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਅਜਿਹੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ, ਸਾਬਕਾ ਲਾਂਸ ਨਾਇਕ ਸਤਵੀਰ ਬਾਉਜੀ, ਜੋ ਕਿ ਕਾਰਗਿਲ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਦੁਰਲੱਭ ਟੋਲਿੰਗ ਪਹਾੜੀ ਨੂੰ ਫਤਹਿ ਕਰਨ ਲਈ 2 ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਰਾਜਪੂਤਾਨਾ ਰਾਈਫਲਜ਼ ਦੀ ਟੁਕੜੀ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਸਨ, ਨੇ ਇੱਕ ਇੰਟਰਵਿਊ ‘ਚ ਆਪਣੀ ਬਹਾਦਰੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾਈ । ਹਾਲਾਂਕਿ, ਜ਼ਖਮੀ ਹੋਣ ਅਤੇ ਫਿਰ ਫੌਜ ਤੋਂ ਸੇਵਾਮੁਕਤ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਜ਼ਖਮੀ ਫੌਜੀਆਂ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਵਲੋਂ ਅਣਦੇਖੀ ਕਾਰਨ ਬਹੁਤ ਦੁਖੀ ਅਤੇ ਨਰਾਜ਼ ਵੇਖੇ ਗਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸਰਕਾਰਾਂ ਸਿਰਫ ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਦੇ ਮੰਚ ‘ਤੇ ਫੁੱਲ ਭੇਟ ਕਰਕੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਦਿਲ ਜਿੱਤਦੀਆਂ ਹਨ, ਪਰ ਸੈਨਿਕਾਂ ਦੇ ਲਈ ਮਨ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਸਤਿਕਾਰ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪੈਨਸ਼ਨ ਲਈ 19 ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਲੜਾਈ ਲੜਨੀ ਪਈ। ਸਾਬਕਾ ਲਾਂਸ ਨਾਇਕ ਸਤਵੀਰ ਬਾਉਜੀ ਨੇ, ਯੁੱਧ ਤੋਂ 21 ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਆਪਣਾ ਦਰਦ ਸਾਂਝਾ ਕਰਦਿਆਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਯੁੱਧ ਦੇ 19 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਪੈਨਸ਼ਨ ਤੱਦ ਮਿਲਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਅਵਾਜ਼ ਬੁਲੰਦ ਕੀਤੀ, ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ, ਸੰਸਦ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਸਵਾਲ ਉਠਾਇਆ, ਰੱਖਿਆ ਮੰਤਰੀ ਨਾਲ ਪੱਤਰਾਂ ਰਾਹੀਂ ਗੱਲਬਾਤ ਕੀਤੀ, ਪੈਨਸ਼ਨ 19 ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ 2019 ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ।
ਜ਼ਖਮੀ ਸੈਨਿਕਾਂ ਲਈ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਅਣਦੇਖੀ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਦੁਖੀ ਹੋ ਕੇ ਬਾਉਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ, ਜੇ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋਏ ਸਿਪਾਹੀ ਬਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਸਰਕਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਧਕੇ ਖਵਾ-ਖਵਾ ਕੇ ਮਾਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਨਾ ਹੀ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਨੌਕਰੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਜ਼ਖਮੀਆਂ ਲਈ ਕੁੱਝ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਆਪਣਾ ਘਰ ਚਲਾ ਸਕਣ। ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਕੂਲ ਫੀਸ ਦਾ ਭੁਗਤਾਨ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾਉਂਦੇ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਹ ਨਾਰਾਜ਼ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜੋ ਵੀ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਰਕਮ ਮਿਲੀ ਸੀ, ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਧਕੇ ਖਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮਿਲੀ ਸੀ। ਸਤਵੀਰ ਬਾਉਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਉੱਤੇ ਬੋਝ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਨਾ ਤਾਂ ਪੜ੍ਹ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਨੌਕਰੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਜ਼ਖਮੀ ਸਿਪਾਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ‘ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
