Baba Nanak teaching to Hakim : ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਆਪਣੀਆਂ ਉਦਾਸੀਆਂ ਦੌਰਾਨ ਮਲਿਕ ਭਾਹੋ ਦੇ ਇੱਥੋਂ ਜੇਤੂ ਹੋਕੇ ਜਦੋਂ ਵਾਪਸ ਪਰਤੇ ਤਾਂ ਕੁਝ ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਉੱਥੇ ਦੇ ਮਕਾਮੀ ਫ਼ੌਜਦਾਰ ਨਵਾਬ ਜਾਲਿਮ ਖਾਨ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਬੀਮਾਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਬਹੁਤ ਇਲਾਜ ਕਰਣ ਉੱਤੇ ਵੀ ਉਹ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਹਕੀਮਾਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਜਵਾਬ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਹੁਣ ਦਵਾ–ਦਾਰੂ ਦੇ ਸਥਾਨ ਉੱਤੇ ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੇ ਕਰਮ ਉੱਤੇ ਸਭ ਕੁੱਝ ਨਿਰਭਰ ਹੈ ਤੁਸੀ ਇਬਾਦਤ ਕਰੋ।
ਇਸ ‘ਤੇ ਅਹਿਲਕਾਰ ਮਲਿਕ ਭਾਹੋ ਨੇ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਮਕਾਮੀ ਪੀਰ ਫ਼ਕੀਰਾਂ ਵਲੋਂ ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੀ ਦਰਗਾਹ ਵਲੋਂ ਮੰਨਤ ਮਨਵਾਈ ਜਾਵੇ ਕਿਉਂਕਿ ਫ਼ਕੀਰਾਂ ਦੀ ਜ਼ੁਬਾਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਤਾਸੀਰ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣਦੇ ਹੀ ਜਾਲਿਮ ਖਾਨ ਨੇ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਸਾਰੇ ਪੀਰ, ਫ਼ਕੀਰ ਫੜ ਕੇ ਲਿਆਏ ਜਾਣ। ਹੁਕਮ ਦੀ ਤੁਰੰਤ ਪਾਲਣਾ ਹੋਈ। ਨਗਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਪੀਰ, ਫ਼ਕੀਰਾਂ ਨੂੰ ਫੜ ਲਿਆ ਗਿਆ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਫ਼ਕੀਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਵੀ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰ ਕਰ ਲਏ ਗਏ।
ਸਾਰੇ ਫ਼ਕੀਰਾਂ ਨੂੰ ਸੰਬੋਧਿਤ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਜ਼ਾਲਿਮ ਖਾਨ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਤੁਸੀ ਲੋਕ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤਰ ਲਈ ਖੁਦਾ ਕੋਲੋਂ ਦੁਆ ਮੰਗੋ। ਜੇਕਰ ਮੇਰਾ ਪੁੱਤਰ ਤੰਦਰੁਸਤ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਪ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰ ਦੇਵਾਂਗਾ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਸਾਰੇ ਪਾਖੰਡੀ ਹੋ। ਇਹ ਸੁਣਦੇ ਹੀ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਜੀ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੀ ਦਰਗਾਹ ਵਿੱਚ ਜ਼ੋਰ–ਜ਼ਬਰ ਦੀ ਦੁਆ ਕਬੂਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਉੱਥੇ ਤਾਂ ਪ੍ਰੇਮ–ਭਗਤੀ ਅਤੇ ਸੱਚੇ ਦਿਲ ਦੀ ਪੁਕਾਰ ਹੀ ਸੁਣੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਸਲਈ ਤੁਹਾਡਾ ਪੁੱਤਰ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ। ਸੈਨਾਪਤੀ ਜ਼ਾਲਿਮ ਖਾਨ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਦਲੀਲ਼ ਸੰਗਤ ਗੱਲ ਉਚਿਤ ਲੱਗੀ। ਉਸਨੇ ਤੁਰੰਤ ਸਭ ਫ਼ਕੀਰਾਂ ਨੂੰ ਰਿਹਾਅ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
