Bhai Adam Ji wish : ਇੱਕ ਕੁਲੀਨ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਜਾਟ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਜ਼ਿੰਮੀਦਾਰ ਉਦਮ ਸਿੰਘ ਦੇ ਕੋਈ ਔਲਾਦ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਸਦੀ ਨਿਮਰਤਾ ਕਾਰਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਭਾਈ ਆਦਮ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਔਲਾਦ ਦੀ ਚਾਹ ਵਿੱਚ ਉਹ ਕਈ ਸੰਤਾਂ ਅਤੇ ਫਕੀਰਾਂ ਦੇ ਚੱਕਰ ਕੱਟਦਾ ਪਰ ਉਸ ਦੀ ਇੱਛਾ ਪੂਰੀ ਨਹੀਂ ਹੋਈ। ਉਸ ਨੇ ਅਖੀਰ ਆਪਣੀ ਕਿਸਮਤ ਉੱਤੇ ਸੰਤੋਸ਼ ਕਰ ਲਿਆ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਇੱਕ ਗੁਰੂ ਕੇ ਸਿੱਖ ਨੇ ਹੋਈ ਉਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਿਵਾਇਆ ਕਿ ਤੁਹਾਡੀ ਇੱਛਾ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਦੇ ਘਰ ਵਲੋਂ ਜ਼ਰੂਰ ਪੂਰਣ ਹੋਵੇਗੀ।ਉਸ ਵੇਲੇ ਗੁਰੂ ਰਾਮਦਾਸ ਜੀ ਗੁਰੂ ਗੱਦੀ ਉੱਤੇ ਵਿਰਾਜਮਾਨ ਹਨ। ਭਾਈ ਆਦਮ ਜੀ ਹੁਣ ਬੁਢੇਪੇ ਦੇ ਨਜ਼ਦੀਕ ਪੁੱਜਣ ਵਾਲੇ ਸਨ ਇਸ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਔਲਾਦ ਦੀ ਇੱਛਾ ਤਿਆਗ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਤਨੀ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਅਜੇ ਵੀ ਔਲਾਦ ਜੀ ਚਾਹ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਜੋਰ ਦੇਣ ਉੱਤੇ ਭਾਈ ਆਦਮ ਜੀ ਗੁਰੂ ਚਰਣਾਂ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਜੁੱਟ ਗਏ। ਗੁਰੂ ਘਰ ‘ਚ ਆਤਮਿਕ ਤ੍ਰਿਪਤੀ ਭਾਈ ਆਦਮ ਜੀ ਨੂੰ ਇੱਥੇ ਨਿਵਾਸ ਕਰਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਣ ਲਗੀ। ਉਨ੍ਹਾਂਨੇ ਗੁਰੂ ਦੇ ਚੱਕ ਵਿੱਚ ਹੀ ਆਪਣਾ ਘਰ ਬਣਾ ਲਿਆ ਅਤੇ ਇਕ ਮਜ਼ਦੂਰ ਵਾਂਗ ਜੀਵਨ ਬਤੀਤ ਕਰਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
ਇਹ ਜੋੜਾ ਸਵੇਰੇ ਉੱਠਕੇ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ, ਉੱਥੇ ਵਲੋਂ ਬਾਲਣ ਦੀਆਂ ਲੱਕੜਾਂ ਦੇ ਪੰਡ ਚੁੱਕਕੇ ਪਰਤ ਆਉਂਦੇ ਪਰ ਭਾਈ ਆਦਮ ਜੀ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਵਾਲਾ ਬੋਝਾ ਬਾਜ਼ਾਰ ਵਿੱਚ ਵਿਕਰੀ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਤਨੀ ਆਪਣੇ ਵਾਲਾ ਬੋਝਾ ਘਰ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਲਈ ਇਨ੍ਹਾਂ ਲੱਕੜਾਂ ਦਾ ਬਾਲਣ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕਰਦੀ ਪਰ ਇਸ ਗੱਠਰ ਵਲੋਂ ਕੁਝ ਲਕੜੀਆਂ ਬਚੀ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਸਨ, ਜੋ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਭੰਡਾਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠੀਆਂ ਹੋ ਗਈਆਂ। ਸਰਦੀ ਦੀ ਰੁੱਤੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਲਗਾਤਾਰ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਮੀਂਹ ਪੈਂ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਗੁਰੂ ਰਾਮਦਾਸ ਜੀ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨਾਂ ਲਈ ਦੂਰੋਂ ਸੰਗਤਾਂ ਆਈਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ। ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਲੰਗਰ ਲਈ ਬਾਲਣ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਗਿਆ। ਭੋਜਨ ਤਿਆਰ ਕਰਣ ਵਿੱਚ ਅੜਚਨ ਪੈਦਾ ਹੋ ਗਈ। ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਭਾਈ ਆਦਮ ਜੀ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੋਇਆ ਉਹ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਲੋਂ ਇਕੱਠੇ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਬਾਲਣ ਚੁੱਕ-ਚੁੱਕ ਕੇ ਲੰਗਰ ਲਈ ਲਿਆਉਣ ਲੱਗੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਤਨੀ ਨੇ ਲੱਕੜੀ ਦੇ ਕੋਲੇ ਅੰਗੀਠੀਆਂ ਵਿੱਚ ਬਾਲ ਕੇ ਸੰਗਤ ਸਾਹਮਣੇ ਸੇਕਣ ਲਈ ਰਖ ਦਿੱਤੇ। ਜਦੋਂ ਅਰਾਮ ਘਰ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂਦੇਵ ਸੰਗਤ ਦੀ ਸੁੱਧ ਲੈਣ ਪੁੱਜੇ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਸੰਗਤ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੈ।
ਜਦੋਂ ਗੁਰੂ ਰਾਮਦਾਸ ਜੀ ਨੂੰ ਭਾਈ ਆਦਮ ਜੀ ਦੀ ਸੇਵਾ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਉਹ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੋਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਭਾਈ ਆਦਮ ਜੀ ਨੂੰ ਕੁਝ ਮੰਗਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਭਾਈ ਆਦਮ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਤੁਹਾਡੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਤੁਸੀ ਮੈਨੂੰ ਕੇਵਲ ਪ੍ਰਭੂ ਨਾਮ ਦਾ ਧਨ ਦਿੳ। ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਧਨ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਵਲੋਂ ਹੀ ਮਿਲਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਪਰ ਅਸੀ ਤੁਹਾਡੀ ਮੂਲ ਇੱਛਾ ਪੂਰਣ ਕਰਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ। ਇਸ ਉੱਤੇ ਵੀ ਭਾਈ ਆਦਮ ਜੀ ਕੁੱਝ ਮੰਗ ਨਹੀਂ ਪਾਏ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂਨੂੰ ਬੁਢੇਪੇ ਵਿੱਚ ਔਲਾਦ ਸੁਖ ਮੰਗਦੇ ਹੋਏ ਸ਼ਰਮ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਪਤਨੀ ਨਾਲ ਦਰਬਾਰ ‘ਚ ਆਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਭਾਈ ਆਦਮ ਗੁਰੂ ਜੀ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚੇ। ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਤਨੀ ਤੋਂ ਪੁੱਛਿਆ ਤੁਹਾਡੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਕਾਮਨਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਦੱਸੋ। ਉਹ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ, ਘਰ ਵਲੋਂ ਚਲਦੇ ਸਮੇਂ ਪੁੱਤ ਦੀ ਕਾਮਨਾ ਸੀ। ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਅਸੀਂ ਇਥੇ ਆਏ ਸੀ। ਪਰ ਹੁਣ ਕੋਈ ਇਸ ਦੀ ਇੱਛਾ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਹੁਣ ਅਸੀ ਵੱਡੀ ਉਮਰ ਦੇ ਹੋ ਗਏ ਹਾਂ। ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ: “ਗੁਰੂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਦੀ ਕਮੀ ਨਹੀਂ ਹੈ” ਜੇਕਰ ਕੋਈ “ਨਿਸ਼ਕਾਮ” ਹੋਕੇ ਸੇਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਤੁਸੀ ਚਿੰਤਾ ਨਾ ਕਰੋ ਜਲਦੀ ਦੀ ਤੁਸੀ ਇੱਕ ਸੁੰਦਰ ਪੁੱਤ ਦੀ ਮਾਤਾ ਬਣੋਗੀ। ਉਸਦਾ ਨਾਮ ਭਕਤੂ ਰੱਖਣਾ। ਉਸਦਾ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਗੁਰੂ ਮਰਿਆਦਾ ਅਨੁਸਾਰ ਕਰਣਾ ਜਿਸਦੇ ਨਾਲ ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਕੁਲ ਦਾ ਨਾਮ ਰੋਸ਼ਨ ਕਰੇਗਾ। ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਅਸ਼ੀਰਵਾਦ ਦੇਕੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਜੋੜੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿੰਡ ਵਾਪਸ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ। ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਗੁਰੂ ਇੱਛਾ ਅਨੁਸਾਰ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਹੋਇਆ। ਭਾਈ ਭਕਤੂ ਜੀ ਨੇ ਗੁਰੂਘਰ ਦੀ ਬਹੁਤ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਅੱਗੇ ਜਾਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਔਲਾਦ ਨੇ ਗੁਰੂ ਦਰਬਾਰ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਨਾਮ ਕਮਾਇਆ।
