Bhai Lehna Ji dedication : ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਇੱਕ ਦਿਨ ਆਪਣੀ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਮੁਤਾਬਕ ਝੋਨੇ ਦੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਘਾਹ ਕੱਢ ਰਹੇ ਸਨ ਤਾਂ ਭਾਈ ਲਹਣਾ ਜੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਵਾਸਤੇ ਆਏ। ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪਹਿਲਾਂ ਹਾਲ-ਚਾਲ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਸਭ ਠੀਕ ਹੈ? ਲਹਣਾ ਜੀ ਨੇ ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਘਰ ਦਾ ਕਾਰਜਭਾਰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਭਾਣਜੇ ਨੂੰ ਸੌਂਪ ਕੇ ਅਤੇ ਉਚਿਤ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰ ਕੇ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਹੋਏ ਹਨ।
ਇਸ ’ਤੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਮੁਸਕੁਰਾਏ ਅਤੇ ਝੋਨੇ ਦੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਗਿੱਲਾ ਚਿੱਕੜ ਵਰਗੇ ਘਾਹ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਕੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ ਜੇਕਰ ਸੇਵਾ ਲਈ ਤੁਸੀਂ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਆਏ ਹੋ ਤਾਂ ਘਾਹ ਦੀ ਉਹ ਗੱਠ ਚੁੱਕ ਲਓ ਅਤੇ ਘਰ ਜਾਕੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਨੂੰ ਪਾ ਦਿੳ। ਲਹਿਣਾ ਜੀ ਨੇ ਅੱਗੋਂ ਕੋਈ ਸਵਾਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਗੁਰੂ ਜੀ ਜਿਵੇਂ ਤੁਹਾਡੀ ਆਗਿਆ (ਸੱਤ ਵਚਨ) ਜੀ। ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਭਾਈ ਲਹਿਣਾ ਜੀ ਨੇ ਝੋਨੇ ਦੇ ਖੇਤਾਂ ਦਾ ਚਿੱਕੜ ਵਰਗਾ ਗਿੱਲਾ ਘਾਹ ਤੁਰੰਤ ਸਿਰ ਉੱਤੇ ਚੁਕ ਲਿਆ।
ਖੇਤਾਂ ਵੱਲੋਂ ਘਰ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਦੇ–ਪਹੁੰਚਦੇ ਘਾਹ ਵਿੱਚੋਂ ਟਪਕ ਰਹੀ ਪਾਣੀ ਦੀਆਂ ਬੂਂਦਾਂ ਨਾਲ ਭਾਈ ਲਹਿਣਾ ਜੀ ਦੇ ਰੇਸ਼ਮੀ ਬਸਤਰ ਚਿੱਕੜ ਦੇ ਦਾਗਾਂ ਨਾਲ ਭਰ ਗਏ। ਜਦੋਂ ਇਸ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਪਤਨੀ ਯਾਨੀ ਮਾਤਾ ਸੁਲੱਖਣੀ ਜੀ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲੋਂ ਰਿਹਾ ਨਹੀਂ ਗਿਆ। ਇਸ ਕਾਰਜ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਭਗਤ ਦਾ ਅਪਮਾਨ ਮੰਨਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਤੁਰੰਤ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਕੰਮ ਕਿਸੇ ਦੂਜੇ ਕਾਮੇ ਨੂੰ ਸੌਂਪ ਦਿੱਤਾ ਹੁੰਦਾ, ਤੁਹਾਡੀ ਬੇਪਰਵਾਹੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਖਡੂਰ ਨਗਰ ਤੋਂ 50 ਕੋਹ ਦੀ ਪੈਦਲ ਯਾਤਰਾ ਕਰ ਕੇ ਹੁਣੇ–ਹੁਣੇ ਆਏ ਸ਼ਰੱਧਾਲੁ ਦੇ ਕੀਮਤੀ ਰੇਸ਼ਮੀ ਵਸਤਰ ਚਿੱਕੜ ਨਾਲ ਖ਼ਰਾਬ ਹੋ ਗਏ ਹਨ। ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਮਾਤਾ ਸੁਲੱਖਣੀ ਜੀ ਨੂੰ ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਦੇਖੋ, ਇਹ ਘਾਹ ਦੀ ਗੰਢ ਨਹੀਂ ਤ੍ਰਿਲੋਕੀ ਦਾ ਛਤਰ ਹੈ। ਇਹ ਚਿੱਕੜ ਦੀਆਂ ਬੂੰਦਾਂ ਨਹੀਂ, ਕੇਸਰ ਦੇ ਛਿੱਟੇ ਹਨ। ਇਹ ਭਾਈ ਲਹਿਣਾ ਜੀ ਦੇ ਸਮਰਪਣ ਭਾਵ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਭਾਈ ਲਹਿਣਾ ਜੀ ਸਫਲ ਹੋਏ।
