Guru Nanak dev ji at fields : ਇੱਕ ਦਿਨ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਆਪਣੇ ਮਵੇਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਚਰਾਗਾਹ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਇੱਕ ਰੁਖ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਆਰਾਮ ਕਰਨ ਲਈ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ। ਫਿਰ ਉਹ ਉਸੇ ਥਾਂ ‘ਤੇ ਚਾਦਰ ਪਾ ਕਰ ਸੌਂ ਗਏ। ਕੁੱਝ ਸਮਾਂ ਬਾਅਦ ਰੁੱਖ ਦੀ ਛਾਇਆ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਢਲ ਗਈ ਤੱਦ ਨਾਨਕ ਜੀ ਦੇ ਉੱਤੇ ਧੁੱਪ ਆ ਗਈ ਸੀ। ਸੰਜੋਗ ਵਸ ਮਕਾਮੀ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਕ ਰਾਏ ਬੁਲਾਰ ਵੀ ਉੱਥੇ ਵਲੋਂ ਲੰਘ ਰਹੇ ਸਨ।
ਉਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਸੁੱਤ ਹੋਏ ਨਾਨਕ ਜੀ ਉੱਤੇ ਪਈ। ਉਹ ਉਥੇ ਹੀ ਹੈਰਾਨ ਦੇ ਹੈਰਾਨ ਖੜੇ ਰਹਿ ਗਏ ਕਿਉਂਕਿ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਫਨ ਵਾਲਾ ਸੱਪ ਨਾਨਕ ਜੀ ਦੇ ਸਿਰਹਾਨੇ ਫਨ ਫੈਲਾਏ ਮੂੰਹ–ਮੰਡਲ ਉੱਤੇ ਛਾਇਆ ਕੀਤੇ ਬੈਠਾ ਸੀ ਤਾਂਕਿ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਧੁੱਪ ਵਲੋਂ ਬਚਿਆ ਰਹੇ।
ਤਦ ਰਾਏ ਜੀ ਨੇ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਭੇਜਿਆ ਕਿ ਜਾਓ ਦੇਖੋ ਕਿ ਇਹ ਬਾਲਕ ਜਿਊਂਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਸੱਪ ਨੇ ਇਸਨੂੰ ਡਸ ਲਿਆ ਹੈ ? ਵਿਅਕਤੀ ਦੇਖਣ ਅੱਪੜਿਆ ਤਾਂ ਸੱਪ ਉੱਥੇ ਵਲੋਂ ਆਪਣੇ ਬਿਲ ਦੇ ਵੱਲ ਹੋ ਲਿਆ। ਪਰ ਨਾਨਕ ਜੀ ਨੀਂਦ ਵਿੱਚ ਸੁੱਤੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਇਹ ਦੇਖ ਕੇ ਰਾਏ ਜੀ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੋਏ ਕਿ ਬਾਲਕ ਠੀਕ ਹੈ ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿੱਚ ਨਾਨਕ ਜੀ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਸ਼ਰਧਾ ਭਾਵਨਾ ਹੋਰ ਵੀ ਵੱਧ ਗਈ। ਰਾਏ ਬੁਲਾਰ ਸਮਝ ਗਿਆ ਕਿ ਵਾਸਤਵ ਵਿੱਚ ਇਹ ਕੋਈ ਮਹਾਨ ਆਤਮਾ ਹੈ।
